Κάλεσμα απευθύνει ο Σύλλογος των Ιωαννίνων στους απανταχού Βαθυπεδιώτες και μη

 Στης 14 Αυγούστου στο πανηγύρι τού Βαθυπέδου ο Σύλλογος μας θα κάνει παρουσίαση χορευτικών συγκροτημάτων. Με μικρό τμήμα θα ξεκινήσουμε θα ακολουθήσει το μεγάλο τμήμα και θα κλείσουμε με τις γυναίκες οι οποίες θα μας τραγουδήσουν και ένα βλάχικο τραγούδι. Οι χορευτές και οι χορεύτριες μας είναι και από την Άρτα και από την Αθήνα και από τα Γιάννινα. Όσοι θέλετε και μπορείτε ελάτε σε αυτή την όμορφη γιορτή που θα γίνει στην πλατεία του Βαθυπέδου.

Γερμανική εισβολή 1941, Οχυρό Νυμφαίας. Ανάμεσά στους πεσόντες και ένας Βαθυπεδιωτης

Προτομή του διοικητή Α. Αναγνώστου 

Στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, στις 15 Αυγούστου 1947, ο διοικητής του Οχυρού Νυμφαίας, ο τότε αντισυνταγματάρχης πεζικού Αλέξανδρος Αναγνωστός (1892-1970), υπέβαλε στις στρατιωτικές αρχές λεπτομερή έκθεση 24 σελίδων για την ηρωική αντίσταση των πολεμιστών του Οχυρού εναντίον της γερμανικής στρατιωτικής μηχανής στις 6 και 7 Απριλίου 1941. Αυτή η πολύτιμη πηγή για τη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας παραδόθηκε σε αντίγραφο από το πρωτότυπο, μαζί με μια ανυπόγραφη έκθεση των γεγονότων (με την ευκαιρία επετειακής εκδήλωσης παρουσία του διοικητή Α. Αναγνωστού), στην υπηρεσία των Γενικών Αρχείων του Κράτους στην Κομοτηνή.

Η υπηρεσία μας εκφράζει θερμές ευχαριστίες στον αγαπητό φίλο και ερευνητή της τοπικής ιστορίας κ. Γεώργιο Θ. Νεστωράκη για την παράδοση των πολύτιμων ιστορικών τεκμηρίων.

Το ανατολικό σκέλος της οχυρωματικής γραμμής Μεταξά, από το ύψος της Βιστωνίδας και ανατολικότερα, ανήκε στη δικαιοδοσία της Ταξιαρχίας Έβρου. Η Φρουρά του οχυρού Νυμφαίας, αποτελούμενη από 14 αξιωματικούς και 364 οπλίτες του πρώτου τάγματος της Ταξιαρχίας, είχε αποστολή της να ανακόψει την προέλαση των γερμανικών δυνάμεων προς την Κομοτηνή και να προσφέρει κάλυψη στις ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις στο στρατηγικής σημασίας πέρασμα του Νέστου. Για την επιτυχή έκβαση της αποστολής της, η Φρουρά του Οχυρού διέθετε δύο όλμους Μπραντζ των 81 χιλιοστών, 24 πολυβόλα Σ.Ε., 27 οπλοπολυβόλα (κατασκευής του 1915) για τη φύλαξη των εξόδων και των παρατηρητηρίων του Οχυρού, 10 υποοπλοπολυβόλα Τόμσον, 4 ολμίσκους Στόκες, 17 βομβιδοβόλα και 264 τουφέκια Μάνλιχερ. Ένα μέρος του οπλισμού ήταν ξεπερασμένης τεχνολογίας, τα διαθέσιμα όπλα κάλυπταν με δυσκολία τις ανάγκες των ανδρών και τα οχυρωματικά έργα δεν είχαν ολοκληρωθεί σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο.

Το πραγματικό πρόβλημα του διοικητή και των ανδρών του Οχυρού ήταν η ασύλληπτη ισχύς της αντίπαλης πολεμικής μηχανής. Απέναντί τους παρατάχθηκε η 50η Μεραρχία Πεζικού του 30ού Σώματος Στρατού της Βέρμαχτ που διέθετε άφθονο και εξελιγμένο στρατιωτικό υλικό, υποστήριξη από αεροπλάνα, μηχανοκίνητες μονάδες και βαρύ πυροβολικό, άριστη υγειονομική κάλυψη και οργανωμένη μονάδα επιμελητείας.

Η σύγκρουση των υπερασπιστών του Οχυρού με την πολεμική μηχανή της Βέρμαχτ κράτησε σχεδόν δύο ημέρες, από τις 5 και 30 το πρωί της 6ης Απριλίου 1941 μέχρι τις 11 και 30 το βράδυ της 7ης Απριλίου 1941. Η έκθεση του διοικητή της Φρουράς είναι αποκαλυπτική για τις συγκινητικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν όταν οι αξιωματικοί έπαιρναν τις θέσεις τους για τη μεγάλη αναμέτρηση: «…τους αποχαιρέτησα και τους εφίλησα διά τελευταίαν φοράν, διότι την επομένην πιθανόν να μην υπήρχε κανείς από ημάς εν τη ζωή. Είναι αδύνατον να περιγράψω την συγκίνησιν και ενθουσιασμόν την στιγμήν εκείνην των Αξ/κών. Αποχωρούντες της αιθούσης του Οχυρού διά να μεταβώσιν εις τας θέσεις των, με δάκρυα εις τους οφθαλμούς των από ενθουσιασμόν ανεφώνησαν «Ζήτω η αιωνία Ελλάς» και εδήλωσαν ότι θα πέσωσιν όλοι διά το μεγαλείον της γλυκειάς μας Πατρίδος».

Η πρώτη φάση της γερμανικής επίθεσης ολοκληρώθηκε στις 11 το πρωί της 6ης Απριλίου, όταν η Βέρμαχτ πέτυχε να περικυκλώσει το Οχυρό και το γερμανικό πυροβολικό έβαλε εναντίον του από απόσταση μόλις 600 έως 1.500 μέτρων. Ενώ θα περίμενε κανείς την παράδοση των ανδρών της Φρουράς εξαιτίας του ανελέητου σφυροκοπήματος από το έδαφος και τον αέρα και της καταστροφής μέρους του οπλισμού της, η Φρουρά πέτυχε με εύστοχες βολές να κρατήσει μακριά της το γερμανικό πεζικό το οποίο επιδίωκε την άμεση προσβολή του Οχυρού. Μέσα στη νύχτα, ύστερα από νέους ανελέητους βομβαρδισμούς, οι άνδρες της Βέρμαχτ εξαπέλυσαν δύο σφοδρές επιθέσεις εναντίον της Φρουράς για την κατάληψη του Οχυρού, χωρίς αποτέλεσμα.

Το πρωί της πρώτης ημέρας ο διοικητής του Οχυρού παρακάλεσε τον διοικητή της Ταξιαρχίας Έβρου, υποστράτηγο Ιωάννη Ζήση, για την αποστολή αεροπλάνων προκειμένου να υπάρξει εξωτερική βοήθεια στη Φρουρά. Η απάντηση του στρατηγού είναι ενδεικτική για την αδυναμία των ελληνικών δυνάμεων να προσφέρουν εξωτερική βοήθεια: «Δι’ ανδρείαν σας και αυτοθυσίαν σας η Πατρίς ευγνωμονεί. Εγώ δε προσωπικώς υποκλίνομαι. Ποθούμεν νέα σας». Από εκείνη τη στιγμή χάθηκε κάθε επικοινωνία με την Ταξιαρχία Έβρου. Το Οχυρό απομονώθηκε τελείως.

Τη δεύτερη και τελευταία ημέρα των συγκρούσεων, η γερμανική πολεμική μηχανή ήταν αποφασισμένη να ξεπεράσει το εμπόδιο του Οχυρού, καθώς οι μηχανοκίνητες μονάδες βρίσκονταν καθηλωμένες στο δρόμο Κίρτζαλη-Κομοτηνής εξαιτίας της αντίστασης της Φρουράς και δεν μπορούσαν να αναπτυχθούν στο παραλιακό μέτωπο από το Νέστο μέχρι τον Έβρο. Το πρωί επαναλήφθηκε ο σφοδρός βομβαρδισμός του Οχυρού χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το απόγευμα, όμως, γύρω στις 7, τα πυρά περισσότερων από 100 πυροβόλων κάθε διαμετρήματος προκάλεσαν την καταστροφή των αμυντικών μέσων του Οχυρού και μονάδες του εισβολέα κατόρθωσαν να ανεβούν στο Οχυρό ρίχνοντας χειροβομβίδες, διάφορες εκρηκτικές ύλες και καπνογόνα. Στις 9 το βράδυ, μετά την εισβολή των Γερμανών στις υπόγειες στοές, δόθηκε λυσσώδης αγώνας σώμα με σώμα. Εκτός από την καταστροφή των αμυντικών μέσων, την εισβολή των Γερμανών και την αποπνιχτική ατμόσφαιρα από τα καπνογόνα, η Φρουρά έπρεπε να αντιμετωπίσει τη διακοπή του υποτυπώδους φωτισμού (λάμπες πετρελαίου). Η συνέχιση του αγώνα κρίθηκε μάταιη και ο διοικητής διέταξε κατάπαυση του πυρός στις 11 και 30 το βράδυ. Τα μεσάνυχτα το Οχυρό της Νυμφαίας παραδόθηκε στους εισβολείς.

Οι ηρωικοί αξιωματικοί και οπλίτες της Ταξιαρχίας Έβρου, που αποτελούσαν τη Φρουρά του Οχυρού της Νυμφαίας, πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος: 7 νεκροί και 20 τραυματίες ήταν ο τραγικός απολογισμός των απωλειών. Σύμφωνα με την έκθεση του διοικητή του Οχυρού, σκοτώθηκαν ο δεκανέας Γεώργιος Κορώνης του Δημητρίου από τον Ελληνόπυργο Καρδίτσας και οι στρατιώτες Ιωάννης Μαλλιαράκης του Γεωργίου από τις Αρχάνες Τεμένους Ηρακλείου Κρήτης, Γεώργιος Τσικνάκης του Θεοδώρου από την Κουμάσα Μονοφασίου Ηρακλείου Κρήτης, Εμμανουήλ Κιουλμπαξιώτης του Κωνσταντίνου από τη Σκόπελο Μυτιλήνης, Ευστράτιος Ποτίρης του Νικολάου από το Πλωμάρι Μυτιλήνης, Γεώργιος Καραγεωργίου του Ιγνατίου από το Σκαλοχώρι Μυτιλήνης και Γεώργιος Μπάφας του Ιωάννη από το Βαθύπεδο Ιωαννίνων. Όλοι έχασαν τη ζωή τους από βαρύτατο τραυματισμό από θραύσματα οβίδων και χειροβομβίδων. Από τους τραυματίες οι περισσότεροι κατάγονταν από τη Μυτιλήνη, το Λασίθι και το Ηράκλειο της Κρήτης. Μόνο ένας τραυματίας, ο στρατιώτης του 2ου Λόχου Σιδέρης Δεδίδης του Γεωργίου, καταγόταν από την Κομοτηνή και έφερε τραύμα στην ωμοπλάτη και ελαφρές κακώσεις στα μάτια.

Ένα μικρό χωριό μια μεγάλη ιστορία

     Η κοινότητα Βαθυπέδου Ιωαννίνων βρίσκεται σκαρφαλωμένη στις αετοφωλιές της Πίνδου, 30 χλμ. ανατολικά της πόλης των Ιωαννίνων.

     Πριν από 250 χρόνια μια αρμάδα ακριτών των δυτικών συνόρων του Συρράκου αποσχίσθηκε και εγκαταστάθηκε στις σπηλιές της Προσβάλας που έμελλαν να γίνουν τα πρώτα σπίτια των "αποίκων". 

     Από το 1990 η ζωή αλλάζει. Οι απανταχού Βαθηπεδιώτες επιστρέφουν στη γενέτειρά τους αναπαλαιώνοντας τα παλιά μισογκρεμισμένα σπίτια και κτίζοντας καινούργια.

     Η πολιτεία αναγνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα ης Κοινότητας και την προσφορά των κατοίκων της στην Ελλάδα την τίμησε με μία παροχή της. Της αναγνώρισε την ικανότητα της αυτοδιαχείρισης και παρέμεινε κοινότητα κατά την τροποποίηση του χάρτη Τοπικής Αυτοδιοίκησης με το σχέδιο "Καποδίστριας"¨. Σήμερα 2000 στις αρχές της τρίτης χιλιετηρίδας η Κοινότητα αλλάζει όψη. Με παρεμβάσεις που χρηματοδοτούνται είτε από δωρεές των δημοτών, είτε από κονδύλια του Προγράμματος ΕΠΤΑ, είτε από τα ΠΕΠ του Γ' Κ.Π.Σ. γίνεται πραγματική κοσμογονία. Αναπλάσεις δρόμων και πλατειών, διανοίξεις ή διαπλατύνσεις υφιστάμενων δρόμων, αποκατάσταση παραδοσιακών καλτεριμιών, νερόμυλων και αλωνιών, προσπάθεια για βελτίωση του κύριου οδικού άξοναΑνατολική-Βαθύπεδο, φέρνουν κοντά τον Βαθυπεδιώτη ή τον τουρίστα σε αυτές τις άγριες ομορφιές.

     Επίσης βρίσκονται υπό ίδρυση το Πνευματικό Κέντρο Βαθυπέδου σαν συντονιστικό όργανο του έργου του Πολιτιστικού Συλλόγου Βαθυπεδιωτών Αρτας, του Πολιτιστικού Συλλόγου Βαθυπεδιωτών Αθήνας, συλλόγων με πλούσια ιστορία και πρωτοπορία στη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς.

     Τα τελευταία χρόνια, η τοπική αυτοδιοίκηση των βλαχόφωνων Κοινοτήτων των Τζουμέρκων με τη βοήθεια και συνεργασία των Πολιτιστικών Συλλόγων, της ΤΕΔΚ Ιωαννίνων και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης διοργανώνει ετήσιο αντάμωμα των βλάχων των Κοινοτήτων Συρράκου, Καλλαρυτών, Ματσουκίου, Βαθυπέδου και του Δημοτικού Διαμερίσματος Παλαιοχωρίου του Δήμου Τζουμέρκων.

     Οι τρόποι πρόσβασης στην κοινότητα είναι α) Γιάννινα-Κατσικάς-Δροσοχώρι-Δρίσκος-Ανατολική-Βαθύπεδο, και β) επαρχιακός δρόμος Γιάννινα-Μπαλντούμα-Γότιστα-Κράψη-Ανατολική-Βαθύπεδο.

Η Ιστορία του Βαθυπέδου

Κατά την εξάπλωση των Συρρακιωτών και συγκεκριμένα το 1730 στην οικουμένη για την ανεύρεση καλύτερης τύχης , μια τετραμελής οικογένεια με το όνομα Γκόγκας ήρθε και εγκαταστάθηκε με τα ζώα τους στη περιοχή του σημερινού Βαθυπέδου.Το χωριό βρίσκεται άνω και ανατολικά του χωριού Κράψη , απέχει από τα Γιάννενα περίπου 40 χιλιόμετρα και έχει υψόμετρο 1.150 περίπου μέτρα.
Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν ¨Προυσβάλα¨ .Δυο εκδοχές υπάρχουν για το όνομα αυτό. Η μεν πρώτη από το Πες-Βάλη που σημαίνει κάτω από το ποτάμι , η δε δεύτερη από μια παράδοση σύμφωνα με την οποία οι τότε κάτοικοι του χωριού ξύρισαν κάποιον από το διπλανό χωριό που πήγε στο χωριό τους πράγμα που θεωρήθηκε από τους άλλους σαν προσβολή , χάριν όμως συντομίας το χωριό από Προυσβάλα λεγότανε και Προυσβάλα. Το 1930 το χωριό πήρε την σημερινή του ονομασία (ΒΑΘΥΠΕΔΟ) από την γεωγραφική του θέση , δηλαδή χωριό βρισκόμενο σε πεδιάδα περιβαλλόμενη από βουνά.

Πράγματι αποτελεί ένα γραφικό χωριό που το περιτριγυρίζουν βουνά , ιδανικά για κτηνοτροφία , έχει άφθονα νερά τα οποία κατεβαίνουν από τα βουνά και καταλήγουν στον Άραχθο ποταμό. Το κλιμα του είναι ξηρό και πολύ υγιεινό. Το 1900 αριθμούσε το Βαθύπεδο περίπου 35 οικογένειες και το 1929 είχε περίπου 50 οικογένειες , δηλαδή γύρω στους 300 κάτοικους .Κύρια ασχολία των κατοίκων από την ίδρυση του χωριού ήταν η κτηνοτροφία (γιδοπρόβατα) , ασκούσαν όμως και αλλά επαγγέλματα όπως γεωργοί , τεχνίτες , ραφτάδες , έμποροι υφασμάτων σε περιορισμένο όμως βαθμό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κατασκεύαζαν και εμπορευόταν ¨Φλοκάτο¨ κάλτσινο και δίμιτο που χρησιμοποιούσαν σε διάφορα είδη ενδυμάτων.
Οι Βαθυπεδιώτες καλλιεργούσαν σε μια ορισμένη έκταση όλοι το ίδιο προϊών που ήταν άλλοτε σιτάρι , άλλοτε σίκαλη , άλλοτε κριθάρι.
Οι τεχνίτες ξενιτευόταν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας οι δε οικογένειες τους μένανε μόνιμα στο Βαθύπεδο
Κύρια ασχολία του χωριού όπως προαναφέραμε ήταν η κτηνοτροφία. Έτσι οι τυροκόμοι οι οποίοι εργαζόταν ποιο παλιά στα γύρω χώρια το 1920-30 δημιουργούν το πρώτο τυροκομείο στο χωριό τους .Από την ίδρυση του λειτουργούσε μύλος και νεροτροβιά.
Μεχρι το 1976 το Βαθύπεδο ( τεως Πουσβαλα ) αποτελουσε μια κοινοτητα με το Συρρακο. Από το 1876 και μετα αποτελεσε ξεχωριστη κοινοτητα.
Πρεπει να τονισουμε ότι μεχρι το 1900 δεν υπηρχαν συνορα στο χωριο. Ο ορισμος των συνορων εγινε το 1909 με την αγορα και οριοθετηση της περιοχης που κατεχει το σημερινο Βαθύπεδο .
Η αγορα εγινε από τον Μπεη των ιωαννινων με συμβολαιογραφικα εγγραφα και η αξια ανηλθε στο ποσο των 400 λιρων και πληρωθηκ σε τεσσερις ετησιες δοσεις , από το 1909 μεχρι το 1913. Το ποσο αυτό ξεπληρωσαν οι βαθυπεδιώτες στον Μπεη με φορολογια που υπεβαλαν στα γιδοπροβατα .
Επι τουρκοκρατιας το χωριο διοικουνταν από τους γεροντοτερους που ειχαν έναν επικεφαλη που ονομαζοταν ¨Μουχτάρης¨ . Στην αρχή ο Μουχτάρης είχε έδρα το χωριό Κράψη και από εκεί διηύθυνε το Βαθύπεδο . Όλες οι ενέργειες αυτών γινότανε αφού πρώτα ενέκρινε ο Μπέης των Ιωαννίνων.
Αργότερα ο Μουχταρης βρισκόταν στο Κοντοβράκι και από εκεί πλέον επέβλεπε .
Μετά βέβαια από το 1914 εφαρμόστηκε ο νόμος περί Δήμων και κοινοτήτων και έκτοτε το χωριό διοικείται από πενταμελές κοινοτικό συμβούλιο.
Όταν το χωριό απελευθερώθηκε από τους Τούρκους κατά το έτος 1913 άνηκε στην επαρχία Μαλακασίου και από το έτος 1935 και μετά στην επαρχία Δωδώνης .
Σημαντική μείωση παρατηρείται στην κτηνοτροφία , που ήταν το κυριότερο επάγγελμα του Βαθυπέδου , το 1929 που στην Ελλάδα ήρθαν και εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες . Τότε έγινε και απαλλοτρίωση στους γεωργούς .
Αυτό στάθηκε και η μεγαλύτερη αιτία μείωσης της κτηνοτροφίας καθότι δεν έβρισκαν πλέον εκτάσεις για ενοικίαση στα χειμαδιά του νόμου Άρτας , στο Ξηρόμερο και στη Θεσσαλία που κατέβηκαν να ξεχειμάσουν οι βαθυπεδιώτες .
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι κτηνοτρόφοι μετακινούνταν με όλη τους την οικογένεια σε αντίθεση με τους τεχνίτες που η οικογένεια τους έμενε όλο το χρόνο στο χωριό.
Το χειμώνα στο Βαθύπεδο έμεναν μόνο τριάντα (30) περίπου οικογένειες .


Το χωριό υπέστη τρεις μεγάλες καταστροφές :
 Η πρώτη επί τουρκοκρατίας , όταν ο καπετάν Γρίβας περνώντας από τα ¨Τζουμέρκα¨ η από το ¨Κουτσελιό¨ με κατεύθυνση το Μέτσοβο πυροβολήθηκε βγαίνοντας στην Μπαλτά από τους Προσβαλίτες. Στην συνεχεία αυτός σε αντίποινα έκαψε λίγα σπίτια και άρπαξε ζώα και τρόφιμα. Αυτό το γεγονός έχει μείνει στη μνήμη των παλαιοτέρων με την έκφραση (χαλασμός του Γρίβα ) και έγινε το 1854.

 Η δεύτερη καταστροφή του χωριού έλαβε χώρα στις 23 Οκτωβρίου του 1943 , όταν το χωριό κάηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από τους Γερμανούς κατακτητές.

 Το χωριό μέσα στα δυο επόμενα χρόνια ξανακτίστηκε από τους Βαθυπεδιώτες οι οποίοι εξακολουθούσαν να μένουν ακόμη στο χωριό.Αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του χωριού κατά το έτος 1943 οργανώθηκαν στο Ε.Α.Μ-ΕΛΛΑΣ.Συγκεκριμένα οι διαμένοντες μόνιμα στο Βαθύπεδο οργανώθηκαν τον χειμώνα του 1943 και στην συνεχεία τον Μάιο του ίδιου χρόνου οργανώθηκαν και οι μετακινούμενοι δηλαδή αυτοί που ήταν στα χειμαδιά.

Τέλος η τρίτη καταστροφή η οποία σημάδεψε την μοίρα του χωριού έγινε το έτος 1967 όταν το χωριό καταστράφηκε από σεισμό.
 Όλα αυτά και η επιθυμία ανεύρεσης καλύτερης τύχης ανάγκασε τους βαθυπεδιώτες να εγκαταλείψουν το Βαθύπεδο και να εγκατασταθούν στις περιοχές Άρτας –Ιωαννίνων και στην Αθηνά.

ΤΟ ΒΑΘΥΠΕΔΟ ΣΗΜΕΡΑ
Οι βαθυπεδιώτες αν και έφυγαν από το χωριό τους ωστόσο έδειξαν τις ικανότητες και την δημιουργικότητα που τους χαρακτήριζε από παλιά σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής.
Ειδικότερα μερικοί από αυτούς οι ευρισκόμενοι κύρια στην περιοχή της Άρτας ασχολούνται με την κτηνοτροφία , επάγγελμα που υπήρξε από παλαιά η κύρια ασχολία τους , με σύγχρονες και τελειοποιημένες μεθόδους.
Άλλοι ασχολούνται γενικά με το εμπόριο και συγκεκριμένα είναι ονομαστοί τυρέμποροι έχοντας αναπτύξει δραστηριότητες όχι μόνο στην εσωτερική αλλά και στην εξωτερική αγορά.
Επίσης άλλοι έγιναν μικροεοπαγγελματιες δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι ενώ άλλοι έχουν αναδειχτεί σε πετυχημένους επιστήμονες.

Που ζουν και διαμένουν όμως όλη αυτοί που προαναφέραμε ;
 Ενενήντα (90) περίπου οικογένειες βρίσκονται στην περιοχή της Άρτας ,πενήντα μια (51) στα Γιάννενα και πενήντα οκτώ (58) διαμένουν στην Αθήνα. Επίσης υπάρχει και περιορισμένος αριθμός οικογενειών στην Αμερική ,Αυστραλία και σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις.

Οι βαθυπεδιώτες αν και βρίσκονται μακριά από τον τόπο τους και έχουν αναπτύξει τόσο αξιόλογες δραστηριότητες , εν τούτοις δεν έχουν αποκοπεί από το γραφικό και όμορφο χωριό τους , νοσταλγώντας πάντοτε την επιστροφή σε αυτό.
Κύρια απόδειξη είναι το ότι φτιάχνουν ακόμη και σήμερα σπίτια στο βαθυπεδο και το επισκέπτονται συχνά , κυρίως το καλοκαίρι.
Έτσι κατά την διάρκεια του καλοκαιριού δέκα περίπου οικογένειες μετακινούνται με τα ζώα τους κα μένουν μόνιμα στο χωριό.
Η μεγαλύτερη συγκέντρωση στο βαθυπεδο πραγματοποιείται στις 15 Αυγούστου γιορτή της Πανάγιας. Την ημέρα εκείνη το χωριό γεμίζει ζωή , θυμίζοντας τις παλαιές καλές μέρες του τότε χωριού.
Ένα γεγονός που πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα είναι περίεργο και συνάμα συγκινητικό, μόνιμος κάτοικος του χωριού κάθ'ολη την διάρκεια του έτους μέχρι το 1990 ήταν μια γερόντισσα η Βάβω-Μιχάλαινα

Μια ακόμη επιτυχία για τον Σύλλογο

Μία ακόμη επιτυχία για τον Πολιτιστικό Σύλλογο Βαθυπεδιωτών Ιωαννίνων έγινε χτες στο Βαθύπεδο Ιωαννίνων. Η απήχηση του κόσμου ήταν μεγαλύτερη από όσο περιμέναμε και αυτό μας χαροποίησε ιδιαίτερα. Ευχαριστούμε το κόσμο τον οποίο είναι κοντά μας και ευχόμαστε να έρθει περισσότερος.  Έρχονται πολλές νέες δράσεις μείνετε συντονισμένοι.
Καλή Σαρακοστή σε όλους !! 

Άναψε ξανά η Τζαμάλα στο Βαθύπεδο Ιωαννίνων

Φωτογραφία από μέλος του Δ. Σ. 



Όπως πέρυσι έτσι και φέτος άναψε η Τζαμάλα στην πλατεία του χωριού μας. Εδώ και 2 χρόνια ξεκίνησε το άναμα της τζαμάλας και συνεχίζεται κάθε χρόνο και καλύτερα. Καλές Απόκριες σε όλους και σας περιμένουμε αύριο στο Καφενείο του Χωριού!!! 

Από σήμερα ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βαθυπεδιωτών Ιωαννίνων διατηρεί κανάλι στο Youtube

Θα θέλαμε να σας ανακοινώσουμε ότι από σήμερα Δευτέρα 4 Μαρτίου 2019 ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βαθυπεδιωτών Ιωαννίνων διατηρεί κανάλι στο Youtube.
Στην φωτογραφία από κάτω δείχνει το κουμπί της εγγραφής για να μαθαίνετε πρώτοι ότιδηποτε ανεβάζουμε.